زمینه و اهداف: مهندسی بافت با هدف ترمیم، جایگزینی، حفظ و بهبود عملکرد بافت و یا اندام آسیب دیده، امیدهای تازه ای را در درمان بشر بوجود آورده است. نانوفیبرهای الکتروریسی شده، با فراهم آوردن یک محیط سه بعدی، در تقلید از ماتریکس خارج سلولی طبیعی بدن، نقش حمایت از رشد سلول ها را بر عهده دارند. پلیمرهای طبیعی در ترکیب با پلیمرهای سنتزی، با راه اندازی مسیرهای پیام رسانی قوی تر، می توانند سبب بروز رفتار سلولی مناسب شوند. مواد و روش ها: در این پژوهش، نانوفیبرهایی از ژلاتین (GT) و کوپلیمر لاکتیک و گلیکولیک اسید ترکیب شده با ژلاتین (PLGA/GT)، با روش الکتروریسی تهیه گردید و رشد و تکثیر سلول های فیبروبلاست L929 بر روی این دو نوع داربست مقایسه گردید. از ژلاتین، بمنظور بهینه کردن ساختار نانوفیبر تهیه شده از PLGA استفاده شد. پس از ساخت نانوفیبرها، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی (SEM)، تصاویری از آنها تهیه گردید. رشد سلول های فیبروبلاستی بر روی این داربست ها با میکروسکوپ معکوس و الکترونی مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: تصاویر میکروسکوپی در 24 ساعت پس از کشت، رفتار سلولی تقریبا یکسانی را بر روی هر دو داربست نشان داد، اما با ادامه کشت تا 72 ساعت، نانوفیبرهای ژلاتین PLGA/ توانستند بستر مناسب تری جهت تکثیر سلولی فراهم کنند. نانوفیبرهای GT، در 72 ساعت کمترین میزان رشد سلول را نشان دادند. این یافته ها نیز، با میکروسکوپ الکترونی، مورد تایید واقع شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که نانوفیبرهای تهیه شده از ژلاتین/ PLGA بدلیل برانگیختن مسیرهای پیام رسانی دخیل در حیات و رشد سلول عملکرد بهتری را نشان دادند.

مقدمه: تشکیل کومدون نقش محوری در پاتوفیزیولوژی آکنه ایفا می کند، لذا از بین بردن کومدون و متوقف ساختن روند کومدون سازی از محوری ترین اصول درمانی آکنه است.هدف: بررسی میزان اثر بخشی پیلینگ سطحی با گلیکولیک اسید 70% در بهبود آکنه.روش اجرا: در یک کارآزمایی بالینی باز بدون گروه شاهد، 30 بیمار مبتلا به آکنه مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران با میانگین سنی 18 سال تحت درمان با پیلینگ سطحی با گلیکولیک اسید 70% قرار گرفته و سپس از لحاظ بهبودی بالینی ارزیابی شدند.یافته ها: متوسط تعداد کومدونها در بیماران در اولین معاینه 15.2 ± 24.4 عدد و در آخرین معاینه 5.90± 2.6 عدد بود (P<0.005) ضمن اینکه 18 بیمار (60%) بهبودی کامل و 12 بیمار (40%) بهبودی نسبی نشان دادند.4 بیمار از 6 بیماری که از واضح بودن سوراخهای فولیکولر شکایت داشتند و تمام 23 بیماری که از زیادی سبوم در سطح پوست صورت ناراضی بودند، بعد از پیلینگ ابراز رضایت داشتند. عوارض این درمان در مبتلایان به آکنه حداقل و گذرا بود.نتیجه گیری: پیلینگ سطحی با گلیکولیک اسید 70% در درمان آکنه خفیف موثر است.

مقدمه: ملاسما یک هیپرملانوز اکتسابی شایع در نواحی در معرض آفتاب است که با نور خورشید، حاملگی و بیماری های اندوکربن تشدید می شود. ملاسما از لحاظ ظاهری، به ویژه در خانم ها مشکل ساز است و تا کنون داروهای زیادی جهت درمان آن مورد استفاده قرار گرفته است که از لحاظ عوارض، محدودیت مصرف نسبی دارند. بنابراین، بررسی یک داروی جدید با اثرگذاری بیشتر و عوارض کمتر ضرورت دارد. این تحقیق سعی دارد تا اثربخشی کوجیک اسید را بر روی ملاسما بررسی نماید.روش ها: این تحقیق در قالب یک کارآزمایی بالینی دو سوکور صورت گرفت. بیماران مورد مطالعه 40 نفر بودند که یک گروه 20 نفری از آنان، کرم کوجیک اسید 2% و یک گروه 20 نفری دیگر، کرم گلیکولیک اسید 10% و هیدروکینون 2% دریافت کردند. در گروه اول، 43 ماکول پیگمانته و در گروه دوم، 21 ماکول پیگمانته وجود داشت. روند تغییرات پیگمان ها از لحاظ مدت زمان بهبودی، درجه رنگ و وسعت پیگمان در طی یک دوره درمانی سه ماهه با کمک ارزیابی بالینی و پر کردن پرسشنامه ماهانه و در تعداد معدودی از موارد، با کمک لامپ Wood ارزیابی شد. پس از اتمام دوره درمانی سه ماهه، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری Friedman و t آنالیز شد.یافته ها: در مجموع، 79 درصد بیماران پس از 3 ماه بهبودی یافتند. طبق آزمون Friedman، از لحاظ مدت زمان بهبودی پیگمان اختلاف معنی داری بین دو گروه اول و دوم وجود داشت (P=0.008). از لحاظ تغییر درجه رنگ پیگمان در پایان ماه های دوم و سوم نیزاختلاف معنی داری بین دو گروه وجود داشت.بحث: کرم کوجیک اسید 2% در درمان ملاسما دارای اثربخشی خوب و فاقد عارضه جدی می باشد.

علم بین رشته ای مهندسی بافت، سلول های ناحیه ای از بدن یا سلول های بنیادی در محیط خارج بدن را کشت داده، مجتمع سلولی رشد و تمایزیافته را بر روی بسترهای بیومتریالی نشانده و وارد بدن فرد بیمار می کنند. پلی لاکتیک گلیکولیک اسید و کیتوزان به ترتیب از دسته ی پلیمرهای مصنوعی و طبیعی متداول برای کاربردهای مهندسی بافت هستند. در این پژوهش با استفاده از روش الکتروریسی/الکترواسپری همزمان، داربست مهندسی بافت نانوبیوکامپوزیتی تهیه شد. در این تحقیق الیافی با آرایش تصادفی و هم راستا تهیه شد و مورفولوژی و میانگین اندازه ذرات و میانگین قطر الیاف به روش آنالیز با نرم افزار مورد ارزیابی قرار گرفت.

مقدمه: ملاسما یک پیگمانتاسیون قهوه ای نامنظم، به خصوص در صورت زنان میان سال به ویژه در نژادهای آسیایی، محسوب می شود که ممکن است مشکلات روحی - روانی متعددی در فرد ایجاد کند. یکی از روش های درمانی، پیلینگ گلیکولیک اسید 70 (GA) درصد است. با توجه به کارایی ترتینوئین با غلظت های پایین در ترکیبات روشن کننده جهت استفاده روزانه در منزل، ممکن است پیلینگ ترتینوئین با غلظت های بالاتر در مدت زمان کوتاه تری نسبت به درمان های موضعی بتواند در جهت رفع ملاسما موثر باشد. این مطالعه جهت مقایسه اثر و عوارض پیلینگ ترتینوئین 1 درصد با گلیکولیک اسید 70 درصد انجام شد.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسویه کور بود که در 63 بیمار زن مبتلا به ملاسمای دوطرفه انجام شد. یک نیمه صورت بیماران مورد مطالعه با GA 70 درصد و نیمه مقابل با ترتینوئین 1 درصد به تعداد 4 جلسه با فواصل 2 هفته درمان شد و در همین زمان ها Melasma Area and Severity Score (MASI Score) و عوارض و تحمل بیماران به درمان ها مقایسه شد.یافته ها: اثربخشی ترتینوئین 1 درصد در کاهش MASI Score و عوارض جانبی آن، رضایت بیماران از آن و زمان شروع پاسخ درمانی آن مشابه 70 GA درصد بود. احساس ناراحتی ناشی از عمل پیلینگ در ترتینوئین 1 درصد به طور معنی داری کمتر از 70 GA درصد بود.ذنتیجه گیری: با توجه به اثربخشی مشابه، زمان شروع اثر مشابه، عوارض جانبی اندک، ایجاد ناراحتی کمتر حین و پس از عمل پیلینگ و قیمت ارزان تر ترتینوئین 1 درصد در مقایسه با گلیکولیک اسید 70 درصد، این دارو می تواند یک روش مناسب درمانی ملاسمای صورت در زنان محسوب گردد.

فرضیه خواص فیزیکی لایه نانولیفی الکتروریسی شده اثر بسزایی بر رفتار لایه در برهم کنش با سطوح دیگر همچنین بر کارایی آن در کاربردهای مختلف دارد. بنابراین تعیین و پیش بینی این خواص ساختاری با استفاده از عامل های کنترل پذیر در فرایند الکتروریسی اهمیت ویژه ای خواهد داشت. بر این اساس در این پژوهش با استفاده از روابط ریاضی هر یک از خواص ساختاری لایه نانولیفی شامل تخلخل لایه، قطر و تخلخل الیاف تخمین زده شد. همچنین با استفاده از روش سطح پاسخ، یک مدل آماری برای پیش بینی و بهینه سازی عامل های ورودی و مقدار تخلخل لایه و لیف ارایه شد. روش ها برای تولید لایه های نانولیفی از پلی(لاکتیک-گلیکولیک اسید) استفاده شد. پس از تعیین و بهینه سازی مجموعه عوامل اثرگذار فرایند الکتروریسی بر خواص ساختاری لایه، هجده نوع لایه نانولیفی تهیه شد. با در نظرگرفتن اثر ترکیبی سه عامل الکتروریسی شامل غلظت محلول، سرعت خطی جمع کننده و رطوبت محیط، از روش سطح پاسخ برای بهینه سازی و از رگرسیون به منظور مدل سازی و تعیین رابطه بین متغیرها استفاده شد. یافته ها در بررسی روابط ریاضی حاصل بین عامل های ورودی و مشخصه های ساختاری لایه می توان بیان داشت، غلظت محلول موثرترین عامل بر قطر الیاف و تخلخل لایه است و سرعت جمع کننده موثرترین عامل بر تخلخل الیاف است. در بررسی مدل های سطح پاسخ، مقادیر بهینه عامل های اولیه به ترتیب برای غلظت محلول، درصد رطوبت محیط و سرعت جمع کننده بر اساس مدل طراحی شده تخلخل لیف، به ترتیب عبارت از 2w/v%، %45 و o. 4m/s هستند و بر اساس مدل طراحی شده تخلخل لایه، عبارت از 3w/v%، %45 و 2. 4m/s هستند. مقدار پاسخ بهینه پیش بینی شده برای تخلخل لیف و تخلخل لایه نیز به ترتیب عبارت از 0. 342 و 0. 989 است که اختلاف چندانی با مقادیر تجربی حاصل از این نقاط ندارند. لایه نانولیفی معرفی شده به کمک هر یک از این مدل ها، بیشترین تخلخل را ایجاد کرده است.

فرضیه: امروزه، به دلیل نگرانی روزافزون درباره مسیله آلودگی های زیست محیطی، توسعه میکروذرات زیست تخریب پذیر برای جایگزینی میکروذرات تخریب ناپذیر مصرفی در محصولات آرایشی-بهداشتی مورد توجه قرار گرفته است. از میکروذرات پلی (لاکتیک-co-گلیکولیک اسید) (PLGA) قابل تولید با روش ساده الکتروافشانش به عنوان میکروذرات زیست تخریب پذیر استفاده می شود. این میکروذرات برای داشتن حداکثر کارایی، به ویژه به عنوان سامانه رهایش دارو باید بدون لیف و کروی شکل و با توزیعی یکنواخت از اندازه ذرات باشند. این مهم با کنترل متغیرهایی همچون وزن مولکولی پلیمر، نوع حلال، غلظت محلول پلیمری، ولتاژ اعمال شده، اندازه سوزن، سرعت تغذیه محلول پلیمری و فاصله نوک سوزن تا جمع کننده دست یافتنی است. روش ها: ذرات PLGA با روش الکتروافشانش و درنظرگرفتن چهار متغیر غلظت محلول پلیمری (در سه سطح)، اندازه سوزن (در دو سطح)، ولتاژ (در سه سطح) و سرعت تغذیه محلول پلیمری (در سه سطح) تولید شدند. سپس، با عکس های میکروسکوپ الکترونی پویشی حاصل از هر نمونه به منظوردرک رفتار شکل شناسی ذرات، اثر هر یک از متغیرها با توجه به سازوکارهای حاکم بر فرایند الکتروافشانش مطالعه شد. یافته ها: چهار متغیر موثر بر اندازه قطره و در نتیجه عدد Peclet و بار قطره نقش خود را درسازوکار های حاکم بر الکتروریسی ایفا می کنند و بر شکل شناسی ذرات حاصل اثر می گذارند. به دلیل اثرهای ناشی از این پدیده ها، میکروذرات کروی با اندازه یکنواخت و بدون لیف به کمک الکتروافشانش محلول های PLGA با غلظت 3 و %5 از سوزن 27G، با سرعت تغذیه 0. 3mL/h و اعمال ولتاز 10kV به دست آمد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف از این مطالعه سنتز و بررسی اثرات ضد اکسیدانی، ضد التهابی و ضد باکتریایی نانوذرات پلی­لاکتیک کو گلیکولیک اسید (PLGA) حاوی عصاره دود عنبرنسارا است. برای این منظور دود عنبر نسا با استفاده از روش W1/O/W2 توسط نانوذرات PLGA محصور شد و با تکنیک های DLS، پتانسیل زتا، FESEM و میکروسکوپ الکترونی FTIR مشخص شد. فعالیت ضد اکسیدانی نانوذرات سنتز شده با استفاده از تست­های ABTS و FRAP و همچنین اندازه­گیری سطح بیان ژن های آنتی­اکسیدانی کاتالاز (CAT) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و بیان اینترلوکین 6 (IL-6) و اینترلوکین 10 IL-10)) همچنین برای تعیین پتانسیل ضد التهابی نانوذرات با آزمون Real time PCR مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فعالیت ضد باکتریایی نانوذرات سنتز شده بر روی دو سویه باکتریایی اشریشیا کلی و باسیلوس سوبتیلیس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج تشکیل نانوذراتی کروی با متوسط اندازه 2/51 نانومتر، شاخص پراکندگی 22/0، دارای شارژ سطحی 37/35-میلی­ولت و راندمان کپسوله­سازی 74 درصد را نشان داد. خواص ضد اکسیدانی نانوذرات PLGA سنتز شده با کاهش Fe+3، مهار تشکیل رادیکال های آزاد و افزایش سطح بیان ژن های CAT و SOD تایید گردید. سطح بیان IL-6 و IL-10 نیز تحت تأثیر نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا افزایش یافت که نشان­دهنده خواص ضد التهابی نانوذرات پیشنهادی است. نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا بر باکتری Bacillus subtilis اثر ضد باکتریایی داشت، اما بر E. coli تأثیری نداشت. نانوذرات PLGA بارگذاری شده با عصاره آلی دود عنبرنسارا دارای خواص ضد اکسیدانی، ضد التهابی است و می تواند به عنوان ترکیبی با پتانسیل ضد بکتریایی در نظر گرفته شود.